Mytesim Këlliçi – (1866-1924) Ai lindi në Tiranë në vitin 1867 dhe aty mori edhe mësimet e para. Arsimin e mesëm dhe të lartë e mbaron në Stamboll. Me një formim tashmë të plotë pas këtyre studimeve emërohet myderriz në Medresenë “Kemal Eldin” të Bursës. Kur u vendos në Shqipëri ka ushtruar detyrën e myftiut në Kavajë, Durrës e Tiranë. Krahas kulturës së fituar në këto vite fiton edhe lidhjet me patriot të tjerë shqiptarë. Në fund të shek. XIX ai kthehet në vendlindje dhe pas kthimit caktohet myfti në qytetet e Kavajës, Durrësit dhe Tiranës, si dhe në postin e kadiut të Durrësit detyra këto që i kryen me përkushtim të lartë e ndershmëri. Krahas funksioneve të përmendura më sipër ai nuk reshti përpjekjet e tij për arsimin dhe shkollën shqip. Në bazë të vendimeve të marra në Kongresin e Manastirit 1908 dhe të Elbasanit 1906 ai ndërmori hapat për futjen e abc-së së re. Vajzën e tij Alijen e përgatiti për mësuese qysh në moshë të re. Ai nuk iu nda jetës politiko-shoqërore dhe ishte një luftëtar i vendosur për pavarësinë e Shqipërisë. Në korrik-gusht 1912 bashkë me përfaqësues të tjerë të Shqipërisë së Mesme dhe të Veriut shkoi në Shkup për të mbështetur memorandumin prej 14 pikash në kërkim të drejtave kombëtare të formuluara prej patriotit të madh Hasan Prishtina. Disa ditë përpara shpalljes së Pavarësisë pati një bisedë me Ismail Qemalin, kur ai po udhëtonte për në Vlorë. Ndërkohë ai ishte një nga pjesëmarrësit e rretheve patriotike, që më 26 dhe 27 nëntor 1912 ngritën Flamurin Kombëtar në Tiranë e Kavajë. Vetëm pas mbarimi të Luftës I Botërore vendoset përfundimisht në Tiranë, ku arrin kulmin veprimtaria e tij politike kombëtare. Në mbledhjen e Këshillit Kombëtar (parlamentit të 1920) më 27/03/1920 si më i moshuari i të gjithë senatorëve zgjidhet kryetar i përkohshëm për të filluar punimet. Ai ka marrë pjesën në grupin nismëtar të themelimit të “Strehës Vorfnore” në Tiranë, së bashku me Rauf Ficon, Zyber Hallullin etj. Si delegat që përfaqësonte Tiranën Kongresi i Lushnjes e zgjodhi atë anëtar të Senatit dhe anëtar të Komisionit për çështjet politike e juridike. Në 31 janar 1920 ai u zgjodh në Dhomën e Senatit të Parlamentit Shqiptar, ku nënshkroi protestën drejtuar Konferencës së Paqes. Ndërron jetë në moshën 57 vjeç, 1924[1].

[1] Demneri, I. Rreli, Sh. Tafaj, A.- Tirana personalitete, 3-Intelektualë të hershëm; Tiranë 2009, fq. 34.