Recep Tayyip Erdoğan dhe Bashkimi Evropian: Një dinamikë e kompleksuar por e rëndësishme
Nga: Hamzi Ibraimi
Marrëdhëniet ndërmjet presidentit turk Recep Tayyip Erdoğan dhe Bashkimit Evropian (BE) janë një labirint i një kompleksiteti dhe pasigurie të lartë.
Megjithëse këtë, figura e Erdoğan ka shërbyer si një lloj ekuilibri në një arenë ku Turqia, për hir ose për padobi, ka rëndësi strategjike.
Erdoğan ka shfrytëzuar mjeshtërisht potencialin e Turqisë si një aktor ndërkombëtar kyç.
Ai ka bërë një gamë të gjerë të marrëveshjeve me vendet fqinje dhe aktorë të mëdhenj ndërkombëtarë, nga Rusia deri në Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Kjo ka tërhequr vëmendjen e BE-së dhe ka bërë të qartë se dialogu me Turqinë është i pazëvendësueshëm, veçanërisht në çështje si siguria rajonale, migracioni dhe aksesin në burime energjetike.
Përtej retorikës së ashpër dhe kritikave të shpeshta ndaj BE-së, Erdoğan ka qenë pragmatik në mënyrën e tij të ndërtimit të marrëdhënieve me institucionet evropiane.
Ai ka kuptuar se, pavarësisht dallimeve ideologjike dhe demokratike, Turqia dhe BE kanë nevoja të përbashkëta dhe interesa të përbashkëta që mund të shërbejnë si baza për një dialog të frytshëm dhe të qëndrueshëm.
Të vërtetën e keni që Bashkimi Europian ka shqetësime të qëndrueshme për të drejtat e njeriut dhe lirinë e medias në Turqi.
Këto janë çështje që ndikojnë në bisedimet për anëtarësimin e Turqisë në BE. Por ka raste kur këto kritika mund të përdoren në mënyra të dyshimta për të ngadalësuar ose kundërshtuar procesin e integrimit të Turqisë.
Është e rëndësishme që të gjithë palët të jenë të sinqerta dhe konstruktive në adresimin e këtyre çështjeve, pa e përdorur ato si mjet politik për të arritur qëllime të tjera.
Në këtë skemë të ndërlikuar, Erdoğan ka treguar se ai është i aftë të manovrojë me kujdes dhe të ndikojë pozitivisht në dinamikën e marrëdhënieve me BE-në.
Kjo nuk do të thotë se duhen të injorohen sfidat e shumta dhe problemet që vazhdojnë të ekzistojnë, por duhet të jetë një sinjal për BE-në që të rishikojë dhe të përmirësojë mënyrën e saj të trajtimit të raportit me Turqinë.
Marrëdhënia mes këtyre dy palëve është shumë më e rëndësishme sesa dallimet që i ndajnë, dhe mund të jetë kyçe për të ardhmen e stabilitetit dhe prosperitetit në rajon.