Vetëm një forcë ushtarake ndërkombëtare mund të ruajë paqen në I.zrael
Paqja kërkon veprime dhe jo fjalë, pasi bota duhet të ngrihet për të mbrojtur palestinezët nga gjenocidi
Nga Hakkı Öcal “Daily Sabah”
Unë shpresoj shumë që asnjë të mos refuzojë të jetë pjesë e një force ndërkombëtare paqeje në Gaza, nëse do t’i kërkohet nga nënshkruesit e planit të paqes me 20 pika firmosur në Kajro, siç deklaroi së fundmi Mbreti Abdullah i Jordanisë.
Gjyshi i tij, u tha dikur sionistëve gjatë ndarjes së Palestinës midis hebrenjve dhe myslimanëve, se ata nuk kishin pse të shqetësoheshin për caktimin e kufijve për myslimanët, sepse ai do t’i merrte ato territore nëse brigjet perëndimore të lumit do t’i jepeshin Transjordanisë.
Gjyshi i tij, Abdullah bin Hussein, ishte atëherë emiri i Transjordanisë, një protektorat britanik, dhe më vonë mbret i një Jordanie të pavarur. Si anëtar i dinastisë Hashemite, sundimtarët e zonës pas përfundimit të sovranitetit osman në vitin 1918, Abdullahu I aneksoi një pjesë të madhe të Bregut Perëndimor.
Ky ishte rajoni më i madh i identitikuar si pjesë e pjesës myslimane të Palestinës. Zbrazja e saj nga popullsia autoktone u dha sionistëve, britanikëve dhe SHBA-sënjë argument të rëndësishëm se “nuk ishte e nevojshme një zgjidhje me dy shtete”.
Tani, mbreti aktual i Jordanisë, duket se po kërkon mënyra për ta lejuar Izraelin (ose më saktë sionistët) të bëjë çfarëdo të dojë, duke shmangur përgjegjësinë për arritjen e paqes dhe ruajtjen e saj.
Unë shpresoj që jo vetëm Turqia, por të gjitha vendet fqinje arabe dhe vendet myslimane dhe jomyslimane si Turqia, Pakistani, Indonezia, Azerbajxhani, Australia, Malajzia, Kanadaja dhe Franca, të jenë të gatshme të jenë pjesë e asaj force dhe madje së shpejti.
Mbreti i Jordanisë, dëshiron të dijë se cili do jetë mandati i forcave të sigurisë brenda Gazës. Ai shpreson që ajo të mos jetë garantuese e paqes, sepse mendon se askush nuk do të dojë ta cënojë atë. Dikush e vendos paqen, dhe pastaj ai do të ndihmojë për ta ruajtur atë.
Ai u shpreh kështu në një intervistë ekskluzive për BBC: “Ruajtja e paqes nënkupton të jesh aty për të mbështetur forcën policore lokale. Jordania dhe Egjipti janë të gatshme... Por nëse ne shkojmë në Gaza për të patrulluar me armë, kjo nuk është një situatë në të cilën do të donte të përfshihej ndonjë vend…”.
“Fol për veten tënde!”, do t’i thoja nëse personi që flet kështu do të ishte një mik i imi (Zoti na ruajt). Kjo qasje nuk bart vetëm frikë dhe cinizëm, por edhe e tradhton besimin e palestinezëve.
Nëse Hamasi do të ç’armatoset dhe do të ç’mobilizojë luftëtarët e tij, populli i Gazës do ketë nevojë për mbrojtje kundër forcave sioniste, që po presin aty pranë për të përfunduar spastrimin etnik të Palestinës që e filluan në vitin 1947.
Presidenti i SHBA-së, Donald Trump, e di se plani i tij i paqes nuk mund dhe nuk do të krijojë dhe ruajë paqen në Gaza. Për këtë arsye, administrata Trump po punonpër të krijuar forcën shumëkombëshe të sigurisë për Gazën.
Pavarësisht shkeljeve të armëpushimit nga ana e Izraelit, populli i Gazës filloi të kthehej në atë që dikur ishte shtëpia e tyre. Forcat pushtuese izraelite, filluan të tërhiqeshin nga gjysma e zonave të pushtuara të Rripit.
Por ata i mbajnë tanket, topat dhe trupat e tyre të stacionuara në periferi të zonave të banuara. Zyrtarët amerikanë, e dinë sa e brishtë është situata ekzistuese; ata po zhvillojnë disktime me vendet e përfshira në lidhje me krijimin e asaj force ndërkombëtare dhe vendosjen e saj pothuajse menjëherë në Gaza.
Prishja e armëpushimit javën e kaluar, vërtetoi rëndësinë e madhe që ka Forca Ndërkombëtare të Stabilizimit (ISF). Izraeli vazhdon që të refuzojë zbatimin e fazës së dytë të planit të Trump, e cila kërkon vendosjen e ISF-së në terren.
Zyrtarët amerikanë, e kanë shprehur hapur frikën se Izraeli do të sulmojë në çdo kohë për të parandaluar vendosjen e ISF-së. Komanda Qendrore e SHBA-së, ka biseduar me Egjiptin dhe Turqinë për t’i ndihmuar palestinezët të krijojnë një forcë të re policore.
Turqia ka shprehur tashmë gatishmërinë e saj për të marrë pjesë. Ministria Turke e Mbrojtjes, njoftoi së fundmi se Ankaraja, një partnere kyçe në marrëveshjen e armëpushimit midis Izraelit dhe Hamasit, po i çon përpara përpjekjet për të krijuar një forcë ndërkombëtare paqeruajtëse në Gaza.
Autoritetet turke, përsëritën se faza e dytë e marrëveshjes së armëpushimit përfshin një tërheqje të mëtejshme të forcave pushtuese izraelite nga Gaza. Sipas dokumentit të nënshkruar nga presidentët e SHBA-së, Egjiptit dhe Turqisë në Kajro, faza e dytë kërkon gjithashtu krijimin e një administrate kalimtare që do të quhet Këshilli i Paqes.
Por, si zakonisht në të gjitha çështjet që lidhen me Izraelin dhe SHBA-në, është “bishti që e tund qenin”, dhe jo e kundërta. Por slogani “Amerika e Para” nuk vlen nëse pala tjetër është Izraeli. Grabitje toke, gjenocid dhe spastrim etnik nga Izraeli? Kështu qoftë, thotë Uashingtoni!
Megjithatë, Hamasi ose çdo parti tjetër politike e betuar për të mbrojtur njerëzit që votuan për të, nuk mund ta lërë popullin në mëshirën e një grupi sionistësh të armatosur që jo vetëm ua vodhën tokat, por që gjatë 80 viteve të fundit, kanë kryer të gjitha krimet e luftës të njohura nga njerëzimi.
Gjithë bota (përveç Gjermanisë), e di se Izraeli do të rifillojë spastrimin etnik me çdo pretekst të mundshëm vetëm për t’i dhënë fund këtij armëpushimi. Izraeli e ka shkelur tashmë armëpushimin më shumë se 50 herë, duke vrarë 47 palestinezë, plagosur 160 të tjerë dhe duke arrestuar shumë civilë të pafajshëm.
Forcat pushtuese izraelite e fajësuan Hamasin për shkeljen e marrëveshjes, pa asnjë provë tjetër përveç miratimit të Donald Trump. Që kur ka hyrë në fuqi armëpushimi, ushtria izraelite është tërhequr nga shumica e pjesëve të Qytetit të Gazës, përveç lagjes Shejaya dhe disa pjesëve të zonave Al-Tuffah dhe Zeitoun.
Trump po luan rolin e vëzhguesit, pa e detyruar Izraelin t’i bindet kushteve që ai pranoi në emër të tij. Kryeministri izraelit Benjamin Netanyahu, kundërshton çdo prani ushtarake turke në Gaza, por është e dyshimtë nëse Trump po ushtron presion ndaj mikut të tij ”që të bjerë dakord dhe të sillet mirë” në lidhje me pjesëmarrjen e Turqisë në Forcat e Sigurisë së Izraelit (ISF).
Një zyrtar amerikan, tha kohët e fundit në kushte anonimiteti: “Turqit ishin shumë të dobishëm në arritjen e marrëveshjes së Gazës, dhe sulmet e Netanyahut ndaj Turqisë kanë qenë shumë kundërproduktive”, siç raporton media e njohur izraelite Arutz Sheva.
Egjipti, Katari dhe Turqia i thanë SHBA-së se Hamasi mund të bjerë dakord me vendosjen e Forcave të Sigurisë Indiane (ISF). Por diplomatët amerikanë e dinë shumë mirë se pa turqit, Hamasi nuk do jetë dakord për vendosjen e një ISF-je që kryen misione brenda Gazës.
Siç ka frikë ”mbreti” i Jordanisë, kjo nuk do të thotë të ulesh me palestinezët dhe t’u mësosh atyre disa rutina të punës policore; por që paqja të zbatohet nga të dyja palët, kur dihet që njëra prej tyre nuk e dëshiron aspak atë.
Siç dëshmohet në ditarët e David Ben-Gurionit, kreut të ushtrisë sioniste hebraike që filloi spastrimin etnik në Palestinë, fshatarët dhe banorët vendas myslimanë të Palestinës i kishin mirëpritur emigrantët hebrenj evropianë, kishin ndarë me ta ushqimin e tyre dhe nuk e menduan se sionistët e armatosur do t’u pushtonin shtëpitë, do t’i shpronësonin dhe do t’i dëbonin në Liban dhe Jordani.
Falë Abdullahut I, emirit të Transjordanisë, ata do të humbisnin vendin që do e rrëmbenin sionistët, por do të gjenin një strehë mbi kokë. Nipi i tij, duket se është i gatshëm t’i lërë ata krejtësisht në mëshirën e sionistëve.
Shënim: Hakkı Öcal, gazetar turk i vlerësuar me shumë çmime. Aktualisht jep mësim në Universitetin Ibn Haldun në Stamboll.
