Rama për Vlorën pa ujë: fajin e ka 2009-a dhe syri i keq
Vlora ka katër ditë pa ujë. Jo për shkak të ndonjë tërmeti, lufte apo katastrofe natyrore, por sepse – sipas kryeministrit – në vitin 2009 u vendosën pjesë jashtë standardit. Pra, pas 16 vitesh qeverisjeje nga e njëjta dorë politike, faji ende mbetet… te e shkuara. E tashmja, si gjithmonë, është thjesht viktimë e “minave të vjetra”.
Ndërkohë që qytetarët mbushin kova, bidona dhe nerva, qeveria na njofton me solemnitet se pjesët po vijnë me avion nga Stambolli. Jo nga magazinat e shtetit, jo nga rezervat emergjente, por me urgjencë ajrore – sikur të ishte transplant organi dhe jo një defekt infrastrukture që duhej parandaluar prej vitesh.
Kulmi i ironisë nuk është mungesa e ujit, por mungesa e përgjegjësisë. Sepse kur një qytet mbetet pa ujë në kulmin e sezonit turistik, problemi nuk është më hidraulik – është politik. Nuk është më defekt tubacioni – është defekt qeverisjeje.
E për ta mbyllur, kryeministri zgjedh metafizikën:
“Plasi syri i keq”.
Pra, sipas kësaj logjike, Vlora nuk ka mbetur pa ujë nga keqmenaxhimi, amortizimi, mungesa e investimeve serioze dhe kontrollit teknik, por sepse dikush ia deshi të keqen qytetit. Një shpjegim mistik, i denjë për kohë thatësirash mendore, jo për një shtet që pretendon standarde europiane.
Në fund, qytetarëve u kërkohet ndjesë, ndërsa sistemi vazhdon të funksionojë njësoj:
problemi është gjithmonë i trashëguar, zgjidhja është gjithmonë emergjente dhe faji… kurrë i pushtetit aktual.
Vlora sot nuk ka ujë.
Por më keq akoma: nuk ka përgjigje reale, vetëm justifikime që riciklohen më mirë se tubacionet e vjetra.