Home Tradita Personalitete Duke kujtuar ate qe ndodhi ate dite..!

ora shënon 16:30.

 

 

Kryeministri Erdoğan ndodhet në Stamboll, ka hipur në makinën e tij zyrtare, pa e ditur se po shkon drejt spitalit ku do t’i nënshtrohej një operacioni. Kalojnë 25 minuta.

 

 

Ora është 16:55, pra vetëm 5 minuta para përfundimit zyrtar të orarit të punës.

 

 

Diku me tej, bie Telefoni i kreut te MIT-it, Hakan Fidan.

 

 

Në anën tjetër të linjës ndodhet prokurori Sadrettin Sarıkaya, i cili i kërkon të paraqitet për të dhënë dëshmi në lidhje me bisedimet e Oslos.

Por çështja nuk mbaron këtu...

 

 

Pas pak, rreth shtëpisë së Hakan Fidanit fillojnë të grumbullohen forcat e policisë. Me fjalë të tjera, nëse nuk paraqitej menjëherë për të dëshmuar, policia do t’i bastiste shtëpinë dhe do ta çonte të lidhur me pranga si një kriminel të rrezikshëm.

 

 

Në atë moment, Fidan përpiqet të kuptojë se çfarë duhet të bëjë, me kë të lidhet dhe kujt t’i raportojë situatën!

Sipas planit, Erdoğan do të futej në sallën e operacionit në orën 17:00, ndaj Fidan mendon se edhe sikur ta telefononte, nuk do ta arrinte dot. Për këtë arsye, vendos të kontaktojë Presidentin Abdullah Gül.

 

 

Në fund të bisedës, Gül i thotë se nuk ka ndonjë pengesë që ai të japë dëshminë.

Në orën 17:30, Fidan telefonon njërin nga njerëzit më të afërt të Erdoğan-it dhe i thotë:

 

 

"Një prokuror me emrin Sadrettin Sarıkaya më ka thirrur për të dëshmuar, shtëpia më është rrethuar nga policia. Nëse nuk shkoj, do të ndërhyjnë me operacion. Unë do të shkoj të dëshmoj, por sapo të dalë Kryeministri nga operacioni, lajmërojeni për situatën."

Dhe pikërisht atë çast, ndodh diçka e pabesueshme!

 

 

Zbulohet se Erdoğan, që supozohej të ishte tashmë nën bisturi në sallën e operacionit. Por ai ende nuk kishte shkuar në spital.

Si ndodhi kjo?

 

 

Le ta vazhdojme historine...

 

 

Ndërsa ishte në rrugë drejt spitalit, konvoji i Erdoğan-it ndryshon papritur rrugën. Nga sedilja e pasme, ai i drejtohet truprojës përpara:

"Kam dhënë fjalën se do të vizitoj një familje në këtë lagje. Mjekët më presin, spitali është privat, një orë më shumë nuk bën dëm. Ndalo para shtëpisë së tyre."

Teksa ndodhet në atë shtëpi, në vesh i vjen lajmi për situatën me Hakan Fidanin.

 

 

"S’do të dorëzohesh, tha Erdogan! Mos e hap derën kurrsesi!" – urdhëron ai. Pastaj, ai largohet.

 

 

Konvoji, që fillimisht ishte nisur për në spital, ndryshon sërish rrugën. Pas gjysmë ore, avioni i Kryeministrisë, me urdhër të Erdoğan-it, niset për në Ankara.

Por ende pa mbërritur Erdoğan në Ankara, këtë herë forcat speciale turke rrethojnë shtëpinë e Hakan Fidanit, me qellim per te thyer rrethimin policor. Brenda pak minutash, jepet urdhri:

 

 

"Nëse ata policë qe kane rrethuar banesen nuk tërhiqen menjëherë, do te zbatohet urdhri i zjarrit!"

Policët, që ishin gati të realizonin njërin nga operacionet më tronditëse të historisë së Republikës, tërhiqen me ngut.

Por pse konsiderohet ky operacioni më tronditës të Republikës?

 

 

...

Në poezinë e Sezai Karakoç, që Erdoğan e recitoi dikur ?

 

 

"Mos thuaj kurrë ‘është fati im’,

sepse mbi fatin tënd është një Kader tjetër.

Çfarëdo të bëjnë, kot e kanë,

sepse ka një vendim që vjen nga Qielli..."

 

 

Ja pra, pikërisht atë ditë, ai vendim hyjnor ishte krejt ndryshe ndaj planeve te armikut..

Po të mos kishte ndaluar në atë shtëpi, Hakan Fidan nuk do të mund ta kontaktonte dhe do të merrej me forcë për të dhënë dëshmi.

Sipas skenarit të përgatitur më parë, ai do të detyrohej të pranonte se "kam vepruar me urdhër të Kryeministrit".

Dhe pjesa më e tmerrshme:

 

 

Plani i Strukturës Paralele (FETÖ)...

Në dosjen e përgatitur, emri i Erdoğan-it shënohej si " Ish-Kryeministri".

Kryeministri i Republikës së Turqisë, Recep Tayyip Erdoğan, do të zgjohej pas operacionit me njërën dorë të lidhur me pranga pas shtratit të spitalit.

Pamjet e tij do të shpërndaheshin në të gjitha mediat përpara se ai të zgjohej.

Nëpër titujt e lajmeve do të përhapej me shpejtësi:

 

 

"Kryeministri Erdoğan dhe Kreu i MIT-it, Hakan Fidan, janë arrestuar për tradhti ndaj atdheut!"

Dosjet e akuzave ishin përgatitur tashmë nga tradhtarët e FETÖ-s.

Në to, emri i Erdoğan-it figurohej si "Ish-Kryeministri ". Me fjalë të tjera, skenari ishte gati.

Siç i kishin vënë prangat Adnan Menderesit në shtratin e tij më 17 shtator 1961, duke i vënë dy ushtarë mbi kokë, ashtu do ta përsërisnin këtë skenar edhe pas 53 vjetësh.

 

 

Dallimi i vetëm ishte se këtë herë në vend të ushtarëve do të ishin policë, dhe në vend të Menderesit, do te ishte Erdoğan.

Pas krizës së 7 shkurtit, Erdoğan e tha kudo të njëjtën frazë:

"Ata donin të më godisnin mua!"

Elhamdulilah, tradhtarët nuk ia dolën.

Allahu ndihofte Presidentin tonë Erdoğan, Alahu e ndihmofte shtetin tonë. Allahu e ndihmofte popullin tonë!

 

 

Shqiperoi: Eduart Thartori