Rezolutat e Lidhjes së Prizrenit 1878, “Kararname-ja”
Më 10 qershor 1878, delegatë nga e gjithë Shqipëria u mblodhën në Prizren për të hartuar një platformë të përbashkët politike për të kundërshtuar Traktatin e Shën Stefanit dhe rezolutat e Kongresit të Berlinit, të cilat kishin shpërfillur dëshirën e shqiptarëve për vetëvendosje. Lidhja e Prizrenit, pa dyshim se fillimisht kishte mbështetjen e heshtur të qeverisë osmane. Ndër pjesëmarrësit më të shquar të Lidhjes së Prizrenit ishin Abdyl bej Frashëri, Sulejman Vokshi dhe Ymer Prizreni. Më 13 qershor 1878, Lidhja i dërgoi një memorandum tetëmbëdhjetë faqesh Benjamin Disraelit, përfaqësuesit britanik në Kongresin e Berlinit, duke shpallur:
“Ashtu siç nuk jemi dhe nuk duam të jemi turq, kështu do të kundërshtojmë me të gjitha forcat tona, cilindo që do të donte të na kthente në sllavë, austriakë ose grekë. Ne duam të jemi shqiptarë.”
“Kararname-ja”, rezolutat e Lidhjes së Prizrenit, u miratuan dhe u nënshkruan nga dyzet e shtatë bejlerët shqiptarë më 18 qershor 1878.
Pas këtij takimi historik, i cili shërbeu për të nxitur zgjimin kombëtar, Abdyl bej Frashëri u kthye në Shqipërinë e Jugut ku organizoi një komitet të Lidhjes dhe filloi grumbullimin e trupave për të kundërshtuar aneksimin e jugut të vendit nga Greqia. Një kuvend kyç i çifligarëve myslimanë dhe të krishterë në teqen bektashjane të fshatit të tij të lindjes në Frashër miratoi një program për autonomi, i cili u pranua nga Lidhja në is Prizren më 27 nëntor 1878. Axhenda e tij u botua më vonë nga Sami bej Frashëri në të përditshmen e Stambollit, në gazetën “Tercümân-i-Şark” (Interpretuesi oriental).
Në vitin 1879, Abdyl beu udhëtoi në Berlin, Paris, Vjenë dhe Romë me Mehmed Ali Vrionin për të kërkuar mbështetje për çështjen shqiptare dhe për t'i paraqitur një memorandum të kërkesave shqiptare, Fuqive të Mëdha. Nga mesi i vitit 1880 u miratua një program për autonominë shqiptare nga delegatë të lëvizjes kombëtare në Gjirokastër. Nga fundi i Prillit 1881, autoritetet osmane ndërprenë tolerimin e aktivitetit të saj dhe dërguan trupa për të shuar kryengritjen dhe Lidhja e Prizrenit u shtyp.
Tekstet e dhëna këtu janë:
1) Rezolutat (Kararname) me gjashtëmbëdhjetë pika të Lidhjes,
2) Udhëzimet (Talimat) me nëntëmbëdhjetë pika të Lidhjes për organizimin e një administrate qeveritare dhe krijimin e një ushtrie, dhe
3) një dekret ndihmës me tetë pika për organizimin e ushtrisë dhe dislokimin e saj.
Rezolutat (Kararname) të Komitetit për Mbrojtjen Kombëtare të Prizrenit, të nënshkruara nga 47 deputetë myslimanë nga rrethet e Prizrenit, Gjakovës, Ipek [Pejës], Gucia, Yeni Pazar [Novi Pazar], Sjenica, Tashlidja [Plevlja], Mitrovica, Vuçitërn [ Vushtrria], Prishtinë, Gjilan, Shkup, Kalkandelen [Tetova], Kirçovë [Kërçova / Kërçovë], Gostivar dhe Dibra e Poshtme dhe e Epërme.
Neni 1
Lidhja jonë është bashkuar për të kundërshtuar çdo qeveri tjetër përveç asaj të Portës së Lartë dhe për të mbrojtur integritetin tonë territorial me të gjitha mjetet e mundshme.
Neni 2
Është qëllimi ynë më i sinqertë të ruajmë të drejtat perandorake të zotnisë tonë, personit të që nuk pergjigjet para askujt, të naltmadhnisë së tij, Sulltanit. Prandaj ne do t'i konsiderojmë si armiq të kombit dhe atdheut tonë të gjithë ata që kundërshtojnë këtë qëllim dhe shkaktojnë trazira, si dhe të gjithë ata që përpiqen të dobësojnë autoritetin e qeverisë dhe ata që ndihmojnë në përpjekje të tilla, derisa të përmirësojnë rrugën e tyre, dhe ne do të dëbojmë nga trojet tona ata që bëjnë telashe për banorët besnikë të vendit.
Neni 3
Ne do të pranojmë me dëshirë delegatë nga rrethet e tjera që dëshirojnë të anëtarësohen në Lidhjen tonë dhe do t'i regjistrojmë në listën kombëtare si miq të Qeverisë dhe të vendit.
Neni 4
Në përputhje me ligjin tonë fisnik fetar (sheriat), ne do të mbrojmë jetën, pronën dhe nderin e bashkatdhetarëve tanë besnikë jomuslimanë si tonat, por megjithatë do të veprojmë kundër rebelëve dhe do t'i ndëshkojmë ata sipas rrethanave dhe vendit të ngjarjes.
Neni 5
Të gjitha shpenzimet për trupat që do të grumbullohen nga rrethet do të mbulohen sipas direktivave që do të dalin. Trupat ndihmëse nga jashtë do të mirëpriten me mirënjohje në radhët tona.
Neni 6
Duke pasur parasysh situatën në Ballkan, ne nuk do të lejojmë asnjë trupë të huaj të hyjë në territorin tonë. Ne nuk do ta njohim Bullgarinë dhe as nuk dëshirojmë të dëgjojmë të përmendet emri i saj. Nëse Serbia nuk pranon të heqë dorë nga rajonet që ka pushtuar ilegalisht, ne do të vendosim trupa vullnetare (akindjiler) kundër saj dhe do të bëjmë çmos për të sjellë kthimin e këtyre rajoneve. Të njëjtën gjë do ta bëjmë edhe me Malin e Zi.
Neni 7
Ne do të mbështesim bashkatdhetarët tanë dhe ata besnikë të qeverisë në Ballkan që kanë treguar se mbështesin Lidhjen tonë. Ne do të ndihmojmë njëri-tjetrin në raste nevoje. Nuk do mungojë as mbështetja dhe mirëkuptimi reciprok.
Neni 8
Në rast se një rreth ndeshet me kundërshtime në realizimin e objektivave të Lidhjes, rrethet fqinje do t'i vijnë në ndihmë dhe do t'i japin mbështetjen e nevojshme për të arritur objektivat e dëshiruara.
Neni 9
Kushdo që largohet nga Lidhja jonë, kushdo që – Zoti na ruajt – kryen kundër saj krimin e spiunazhit dhe kushdo që nuk u bindet urdhrave të eprorëve të tij, do të marrë dënimin që meriton.
Neni 10
Në rast se banorët e rretheve që i janë bashkuar Lidhjes, kushdo qofshin ata dhe çfarëdo feje që ndjekin, zgjedhin të largohen nga Lidhja jonë, ata nuk mund të kalojnë në Serbi ose në Mal të Zi. Nëse dikush e bën këtë, ai do të shpallet spiun dhe do të dënohet sipas ligjeve në fuqi.
Neni 11
Secili prej nesh, të cilit i janë besuar kompetenca nga Lidhja jonë dhe nuk i kryen siç duhet detyrat e tij, i neglizhon ose mungon prej tyre, ose që shpërdoron detyrën ose pushtetin e tij zyrtar në çfarëdo mënyre, ose që sillet brutalisht ose shkakton çnderim, do të ekspozohet publikisht dhe do të ndëshkohet në përputhje me rrethanat dhe pasuria e tij do të konfiskohet.
Neni 12
Urdhrat e marshimit për trupat, rekrutimi, përdorimi i forcave dhe çështje të tjera të tilla do të specifikohen në rregullore të veçanta që do të përcaktohen.
Neni 13
Vëmendje e madhe duhet t'i kushtohet dokumenteve dhe korrespondencës me shkrim për të siguruar që këto urdhra dhe udhëzime të ndiqen qartë.
Neni 14
Kuptohet se qeveria nuk mund të ndërhyjë në punët e Lidhjes. Prandaj, Lidhja nuk do të ndërhyjë në punët administrative të Qeverisë, përveç nëse kjo e fundit mund të tregohet se ka lëshuar urdhra që përfshijnë përdorimin e forcës.
Neni 15
Një kopje e këtyre rezolutave do të paraqitet kudo që të jetë e nevojshme.
Neni 16
Në përputhje me besëlidhjen e Lidhjes që kemi kontraktuar ne deputetët e burrave të patrembur të Shqipërisë së Veriut, Epirit dhe Bosnjës - burra që nuk dinë asgjë veç armëve që nga lindja e tyre dhe që janë të gatshëm të derdhin gjakun e tyre për Perandorinë e tyre, kombin dhe atdheun e tyre - ne kemi zgjedhur Prizrenin si kryeqytet të Lidhjes. Sapo Lidhja të funksionojë me sukses, ne nuk do të lejojmë më asnjë tiran të na shtypë ne dhe banorët e rretheve tona. Pas nesh, këtë Lidhje do ta marrin në dorëzim fëmijët dhe nipërit tanë. Kushdo që e braktis atë, do të trajtohet sikur të ketë braktisur besimin tonë islam dhe do të jetë objekt i mallkimeve dhe përbuzjeve tona. Ne zotohemi se do të zbatojmë dispozitat e Rezolutës sonë me besnikëri dhe do të dëshmojmë për këtë me nënshkrimet tona.
Udhëzime (Talimat) nga Lidhja Shqiptare për organizimin e administratës dhe krijimin e ushtrisë së saj. Lidhja merr përsipër funksionet e një qeverie.
Neni 1
Në zbatim të Rezolutave të Lidhjes, në qytetin e Prizrenit do të krijohet një administratë qendrore, e përbërë nga personat e zgjedhur si përfaqësuesit më të mirë të çdo sanxhaku që do të drejtojë administratën e të gjitha kazave. Nga ana tjetër, në çdo kaza do të ngrihen degë vendore të administratës qendrore, duke përdorur figurat më të afta të qyteteve dhe bashkive të saj. Në korrespondencën e tyre me shkrim me njëri-tjetrin, anëtarët e kësaj administrate do të përdorin vulat e tyre personale.
Neni 2
Përveç deputetëve të betuar në administratën qendrore, të gjithë funksionarët e tjerë do të kthehen në shtëpitë e tyre dhe do të krijojnë degë vendore të administratës për kazanë sa më shpejt të jetë e mundur dhe brenda një periudhe 10-15 ditore do të bëjnë gati forcat e armatosura të grumbulluara atje. Për këtë, ata duhet të informojnë administratën qendrore të sanxhakëve për veprimtarinë e tyre dhe të veprojnë sipas përgjigjeve që marrin prej saj.
Neni 3
Çdo kaza duhet të [rekrutojë] numrin e nevojshëm të ushtarëve në dy faza dhe të sigurojë që ata të jenë gati për detyrë.
Neni 4
Përveç kësaj, nëse ndonjë prej degëve vendore të administratës kërkon forca të armatosura, çdo kaza do të dërgojë trupa të rregullta në vendin në fjalë, që korrespondon me numrin e ushtarëve që kanë regjistruar dhe që janë në gjendje të mbajnë armë.
Neni 5
Në rast se armiqtë tanë sulmojnë përpara se Kongresi [i Berlinit], aktualisht në zhvillim, të marrë vendimet e tij, kazatë më të afërta duhet të dërgojnë një numër të mjaftueshëm trupash, duke i rekrutuar në një thirrje masive. Kazatë që nuk ndodhen në afërsi të luftimeve duhet të dërgojnë trupat e tyre të rregullta në rajonet në fjalë pa vonesë, sapo të informohen për këtë nga administrata qendrore,
Neni 6
Kreu i komandës, majori dhe oficerët e tjerë të ushtrisë, që do të ngrihen në mënyrë të rregullt në përputhje me regjistrin e kryer në çdo qark, emërohen me miratimin e popullsisë vendase.
Neni 7
Degët vendore të administratës në sanxhaqe dhe kaza duhet të bëjnë një kontroll të hollësishëm të numrit të ushtarëve që disponojnë dhe asnjë nga oficerët nuk duhet të kundërshtojë këtë.
Neni 8
Deputetët, sapo kthehen në shtëpitë e tyre, bëjnë një inventar të detajuar të sasive dhe llojeve të armëve që disponon popullsia e çdo kazaje dhe njoftojnë për këtë administratën qendrore.
Neni 9
Të gjithë burrat e kazasë që konsiderohen të përshtatshëm për shërbimin ushtarak dërgohen menjëherë në betejë. Nëse ndonjë nga këta burra refuzon të shkojë në betejë, ose nëse niset dhe dëmton popullsinë vendase në rrugë, ose ikin nga fusha e betejës, shtëpitë e tyre do të digjen ose, sipas peshës së shkeljes, ata do të dënohen me vdekje ose do të dëbohen në ndonjë rajon të largët ku do të kryejnë shërbimin ushtarak në radhët e ushtrisë së rregullt. Nëse mes tyre ka burra që nuk kanë shtëpi dhe që fshihen në shtëpitë e të afërmve të tyre ose në shtëpitë e njerëzve të tjerë, pronarët e këtyre shtëpive që u japin strehë atyre do të ndëshkohen ashpër në përputhje me peshën e veprës penale.
Neni 10
Në rast se një ushtar i kazasë ikën nga fusha e betejës, ose gjatë marshimit, strehohet në një kaza tjetër, popullsia vendase e asaj kazaje duhet ta arrestojë menjëherë dhe t'ua dorëzojë autoriteteve vendore. Po ta fshehin njerëzit e asaj kazaje, do të dënohen rëndë.
Neni 11
Anëtarët e këshillit të pleqve, së bashku me imamët dhe myftinjtë e çdo qyteti, fshati dhe fshati në kaza, duhet të japin informacion të detajuar, pa asnjë përjashtim, për numrin e njerëzve të aftë për të mbajtur armë në fshatrat e tyre dhe katundet. Kushdo që nuk i bindet kësaj rregulloreje ose abuzon me autoritetin e tij do të ndëshkohet rëndë.
Neni 12
Çdo oficer, pavarësisht nga grada, duhet t'i japë komandantit të tij numrin e saktë të ushtarëve të regjistruar dhe të trajnuar sipas urdhrave të tij. Nëse ai nuk informon eprorin e tij ose nuk e rrit fiktivisht numrin e njerëzve nën komandën e tij, ai do të ndëshkohet për shpërdorim të pushtetit.
Neni 13
Në kampet ushtarake ngrihen komitete për shpërndarjen e plaçkës së luftës, të cilat do të bëjnë inventarizimin e plaçkës dhe shpërndajnë kafshët e kapura nga armiku si plaçkë gjatë luftimeve.
Neni 14
Nëse në çdo moment një ose më shumë njësi të dërguara nga kampi në betejë kapin kafshë si plaçkë, kjo plaçkë duhet të ndahet përpara një komiteti të posaçëm dhe të ndahet me njësitë e tjera që nuk kapën asnjë plaçkë, shpërndarja bëhet në bazë të numrit të njerëzve pushkëmbajtës. Komitetet e sipërpërmendura duhet t'ua dorëzojnë pjesën përkatëse të kafshëve, oficerëve për t'u shpërndarë ushtarëve të mbijetuar ose familjeve të atyre që ranë në betejë atë ditë. Ushtarët që mbetën në kamp dhe nuk morën pjesë në luftime nuk do të marrin asnjë kafshë të kapur nga armiku. Nëse ushtarët që kapën fillimisht plaçkën do të tërhiqen mbrapsht në luftime dhe ushtarët e tjerë do t'i vijnë në ndihmë, duke i mbrojtur ata dhe duke shpëtuar kafshët e sekuestruara, ata do të kenë të drejtë të llogariten në shpërndarjen e plaçkës si ushtarët origjinalë. Të gjitha sendet e tjera të marra nga armiku si plaçkë, përveç kafshëve, do t'i përkasin personit që i ka kapur.
Neni 15
Në rast se një oficer ose një ushtar dërgon në shtëpi kafshët e sekuestruara nga armiku si plaçkë, në vend që t'ia dorëzojë komitetit të plaçkës, dega lokale e administratës së kazasë do t'i sekuestrojë kafshët dhe t'i kthejë në kamp. Në një rast të tillë, ushtari që ka kryer këtë shkelje humbet të drejtën e tij për ndonjë nga plaçkat.
Neni 16
Për periudhën gjatë së cilës Lidhja është aktive, degët vendore të administratës për çdo kaza mund të rekrutojnë dhe punësojnë aq persona sa u nevojiten.
Neni 17
Kafshët e barrës, municionet dhe mjetet e tjera ushtarake që i nevojiten ushtrisë që do të sigurohen nga çdo kaza do të vihen në dispozicion me miratimin dhe vendimin e degëve vendore të administratës së kazasë.
Neni 18
Në rast se ndonjë oficer, pavarësisht gradës, lirohet nga detyra për shkak të një shkeljeje që ka kryer, do të zgjidhet dhe emërohet një oficer tjetër i aftë për ta zëvendësuar, me miratimin e të gjithë anëtarëve të komisionit të ngritur për këtë qëllim, i përbërë nga oficerë të tjerë të divizionit në fjalë.
Neni 19
Për sa i përket organizimit ushtarak, çdo kompani duhet të përbëhet nga njëqind burra dhe të ketë një kapiten, një toger, pesë rreshter, dhjetë nëntetare dhe një emin. Katër kompani këmbësorie dhe një kompani kalorësie, gjithsej pesëqind veta, do të përbëjnë një batalion që do të ketë një komandant, një zëvendëskomandant, një imam, një sekretar batalioni dhe një numër të mjaftueshëm flamurtarësh. Kafshët e barrës së batalionit duhet të përfshihen në njësitë e kalorësisë. Për çdo katër batalione do të ketë një kolonel, një sekretar regjimenti dhe një nënkolonel, dhe forcat e dy kolonelëve do të komandohen nga një gjeneral. Pagat dhe kushtet e tjera për këta oficerë do të rregullohen me udhëzime shtetërore për ushtrinë e rregullt. Më sipër u vu re se një komandant dhe oficerët nën urdhrat e tij do të kenë në dispozicion pesëqind burra, por nëse është e nevojshme, ky numër mund të reduktohet në treqind. Një person që komandon mbi 2500 burra do të ketë gradën e gjeneralit.
Dekret për organizimin e ushtrisë dhe vendosjen e njësive të saj aty ku nevojiten.
Neni 1
Për mbrojtjen e rajonit të Gucisë dhe Rugovës, 2000 ushtarë nga Gjakova do të dërgohen në Guci dhe 1000 nga Peja në Rugovë. Të gjithë këta ushtarë i përkasin divizionit të Kosovës.
Neni 2
Meqenëse Gjakova ka forca të mjaftueshme për t'u mbrojtur, 1000 burra do të rekrutohen në Novi Pazar dhe do të dërgohen për të mbrojtur Kolashinin.
Neni 3
Meqenëse popullsia vendase nuk është në gjendje të mbrojë Çajnicën, Tashlidjën dhe Foçën, në ato rajone do të dërgohen 2000 burra nga ushtria e Novi Pazarit.
Neni 4
Një ushtri do të formohet edhe në Hercegovinë. Trupat e kësaj ushtrie do të përbëhen nga 30.000 burra të rekrutuar nga popullsia e Sanxhakut të Hercegovinës dhe trupat e grumbulluara në Sarajevë. Kjo ushtri do të mbrojë rajonin nga Gacko deri në Trebinjë.
Neni 5
Rajoni nga Banja deri në Priboj do të mbrohet nga ushtria e Novi Pazarit, e cila në rast nevoje do të luftojë me armikun në këtë zonë. Ajo do të shkrihet në Priboj me ushtrinë e Sarajevës.
Neni 6
Në Novi Pazar do të formohet një ushtri tjetër. Kjo ushtri do të përbëhet nga shqiptarë, duke përjashtuar vetë banorët e Sanxhakut dhe do të arrijë në 20 mijë burra, pa llogaritur banorët e rajonit, të cilët do ta plotësojnë këtë ushtri.
Neni 7
Në Kosovë do të formohet një ushtri e përbërë nga shqiptarë. Kjo ushtri do të mbrojë rajonin nga Mitrovica deri në kazanë e Gjilanit dhe do të bashkojë forcat me ushtrinë e Shkupit në atë zonë. Ai do të përbëhet nga 70,000 burra.
Neni 8
Në Shkup do të formohet edhe një ushtri që do të marshojë në Pallankë me qëllim të bashkimit të forcave me ushtrinë e Kosovës. Ai do të përbëhet nga 40,000 burra. Korpusi i Shkodrës do të përbëhet nga 30.000 burra. Kështu, numri i përgjithshëm i trupave në ushtrinë kombëtare (pa përfshirë Korpusin e Sarajevës) do të arrijë në 190.000, të ndarë në 380 batalione (150.200 këmbësorë dhe 39.800 kalorës).
Në këtë mënyrë ne nënshkruajmë dhe vendosim vulën tonë në këto udhëzime të përbërë nga nëntëmbëdhjetë nene dhe në këtë dekret të përbërë nga tetë nene, të miratuar me miratimin tonë, në mënyrë që institucionet përkatëse të veprojnë në përputhje të plotë me përmbajtjen e tij dhe që dispozitat e tij të mbahen në fuqi. në kohë lufte dhe në kohë paqeje.
5-18 Qershor 1878
47 nënshkrime
Përfaqësuesi i Dibrës së Epërme, Mirmiran Iljaz,
Përfaqësuesi i Gjakovës, Mirmiran Abdullah,
Përfaqësuesi i Tetovës, fisniku Fevzi Rexhep,
Përfaqësuesi i Tetovës, Mehmet Esat (mungon vula),
Përfaqësuesi i Tetovës, Hasan Masharnuredin, Mirallaj,
Përfaqësuesi i Dibrës së Epërme, fisniku Mehmet Sadik,
Përfaqësuesi i Prizrenit, fisniku Hajrulla Nursin,
Përfaqësuesi i Lumës afër Prizrenit, fisniku Mehmet,
Përfaqësuesi i Matit, fisniku Hasan Riza,
Përfaqësuesi i Ohrit, fisniku Mehmet Reshat,
Përfaqësuesi i Shkupit, fisniku Adburrahman Sirri,
Përfaqësuesi i Shkupit, fisniku Mustafa Sabri,
Përfaqësuesi i Pejës, fisniku … Halil,
Përfaqësuesi i Dibrës së Poshtme, fisniku Ahmet Sabri,
Përfaqësuesi i Mitrovicës, fisniku Osman Ali,
Përfaqësuesi i Prishtinës, fisniku Esseid Mehmet,
Përfaqësuesi i Yeni Pazar [Novi Pazar], Ali,
Përfaqësuesi i Yeni Pazar [Novi Pazar], Ejup,
Përfaqësuesi i Mitrovicës, Osman Qahil [Qamil?],
Përfaqësuesi i Sjenicës, Mustafa Abdu,
Përfaqësuesi i Sjenicës, Masharnuredin Zejnelabedin,
Përfaqësuesi i Prizrenit, Murteza,
Përfaqësuesi i Tashlidja [Plevlja], Musftiu Esseid Mehmet Nuredin,
Përfaqësuesi i Prizrenit, Abdylhalim Nefi,
Përfaqësuesi i Prizrenit, Himi S. [...],
Përfaqësuesi i Vushtrrisë, Hysein Shaip,
Përfaqësuesi i Gjakovës, Mehmet,
Përfaqësuesi i Pejës, Hamdi Shaban, Përfaqësuesi i Dibrës, Molla Iljaz,
Përfaqësuesi i Dibrës, Bajram Masharnuredin,
Përfaqësuesi i Dibrës, Enver Ismail. Minhel [Binhel?]
Përfaqësuesi i Dibrës, Mehmet
Përfaqësuesi i Tetovës, Abdurreuf [Abdyl Reuf?],
Përfaqësuesi i Tetovës, Sadik,
Përfaqësuesi i Tetovës, Mehmet, Përfaqësuesi i Gostivarit, el-Haxhi Zylbehar,
Përfaqësuesi i Shkup, Esseid Mehmet Xheladin,
Përfaqësuesi i Shkupit, Jashar,
Përfaqësuesi i Gjakovës, Mehmet Kahreman,
Përfaqësuesi i Gjakovës, Syleiman Vokshi [mungon vula],
Përfaqësuesi i Pejës, Zejnel,
Përfaqësuesi i Pejës, Iljaz,
Përfaqësuesi i Pejë, Sali,
Përfaqësuesi i Kërçovës, Ahmet Syla,
Përfaqësuesi i Gjilanit, Sahit,
Përfaqësuesi i Gjilanit, Rashit,
Përfaqësuesi i Vushtrrisë, Kadri,
Përfaqësuesi i Vushtrrisë, Ilmi Abdurrahman,
Përfaqësuesi i Gucisë, Ibrahim Lutfi Masharnuredin,
Përfaqësuesi i popullatës katolike të Prizrenit [emri dhe vula mungon].
[nga: HHStA, Vjenë, Konsullata e Shkodrës, Shënimi 64, AIH, A-VI-10, f. 73-77. Shtojcë e një raporti të konsullit austro-hungarez Jelinek të Prizrenit, drejtuar konsullit Lippich në Shkodër, 13 korrik 1878; Akte të Rilindjes Kombëtare Shqiptare, 1878-1912 (Tiranë: Instituti i Historisë 1978), f. 40-48; dhe La Ligue albanaise de Prizren, 1878-1881 (Tiranë: Institut d’Histoire 1988), f. 55-65. Përkthyer nga gjermanishtja, shqipja dhe frëngjishtja nga Robert Elsie. Mungon versioni origjinal i turqishtes osmane.]