Hebrenjtë nxitësit e lashtë/modern të ateizmit 1
Nga Alban Gorishti
Vazhdim i serialit /Për ty miku/mikja ime ateiste 15
Sekularizmi e trajton besimin si një ҫështje private, personale. Çuditerisht prej mbështetesve më të zellshem të sekullarizmit ateist (nepemjet filozofëve dhe shkenctarve) kane qene historikisht çifutet.
“Ne njëfarë mënyre unë e dija se bolshevizmi, hitlerizmi dhe të gjithe fatkeqësitë e njerëzimit vijnë nga kjo shpërfillje për 10 urdhërat (pra si pasojë largimit nga rruga e profetit të tyre ,Musait) ” (Singer 1986:17). . Po aty fq 37 thuhet se “.... Një çifut pa Zot mundet të bindet lehtësisht se Lenini, Trocki apo Stalini kanë për të sjellë shpëtimin. Ata mundet të besojne se Karl Marksi ishte Mesihu.. “
Miku/mikja ime qofsh apo jo dashamirës i fesë dhe i besimit ne Hyjni në momentin që kundërshtimi apo argumentet pseudo shkencore të çojne të kërkosh shpjegime ashtu siç i kerkon një femijë në fazen e tij të hershme të kundërshtimit ” kryeneç” ndaj gjithçkaje që nuk njeh dhe nuk kupton atëhere medoemos do shëmbllehesh me popullin që edhe pse Zoti i kapërceu ata në këmbë nëpermjet detit ata përsëri pas ndodhisë i thanë :”Dhe kur i thatë: “O Musa, ne nuk të besojmë ty derisa ta shohim Zotin haptazi, e atëherë juve u rrëmbeu rrufeja (zjarri) dhe ju e shihnit.” Bekare
Historikisht shume figura të njohura me prejardhje hebreje kane përçmuar vazhdimisht besimin në hyjni saqë shumë të tjerë pothuaj e kanë mohuar. Në shek e 17 filozofi hebre Spinoza u çkomunikua nga sinagoga e Amsterdamit pasi avancoi një koncept panteist për Zotin i cili ishte i përputhshëm me ateizmin modern, po ashtu thuhet se Anjshtajni si një hebre i deklaruar mohoi fare konceptin e një Zoti të personalizuar. Gjithashtu Karl Marksi njihet si hebreu i cili ishte ateisti më me influence për kohën e tij. Njëjtë si edhe shumë figura të tjera si Froidi i cili nëpërmjet teorive të veta seksiste ekonsideroi mendjen e njeriut si makinë e cila si karburant të vetin dhe stimul ka nxitjen dhe veprimin seksual, duke e konsideruar njeriun si një trup pa shpirt i cili në gjithçka që vepron nuk nxitet nga asnjë ndjenjë apo synim fisnik vetëm se nga nxitja primitive seksuale. Ndër të gjithë filozofët teoritë dhe psikoanaliza e tij e larguan njeriun nga shpirti dhe rjedhimisht nga Zoti duke e këthyer atë në një “kafshë” intelektuale pa Zot dhe me ëndje të mëdha . Ndërsa kryeministrja e Israelit Golda Meir thoshte : “Une besoj te populli çifut ndërsa populli çifut beson në Zot”.. Lista e këtyre ateistëve me prejardhje hebreje realisht është mjaft e gjatë.
Por pikërisht këtu une do doja të bëja një pyetje (retorike në këtë rast, pasi përgjigja besoj është njohur). Në çfarë beson realisht populli hebre?
Lufta e tyre gjashte ditore për Palestinën i shëmbëllen (sipas tyre) besimit në fazat që Zoti e krijoi gjithësinë pra, në 6 ditë, me këtë sikur duan të thonë se ne jemi proklamuesit e së vërtetës, mbajtesit e Talmudit dhe Teuratit. Por kur hedh vështrimin pas sheh se shumë pak ka prej hyjnores në atë që ata bënë, jo vetem me palestinezët por me gjithë botën. Vrasja e të rinjve, nxjerrja e palestinezëve nga shtëpitë e tyre dhe mbështëtja e apartedit në Afriken Jugore me armatime të rënda shtypese (dhe jo vetem). Kështu ata u kthyen nga skllevër në Faraon (diktator) shtypës . Nga besimtarë tek e mira në përkrahës të idhujtarisë (bërja ortak ndaj Zotit të vetëm) dhe ateizmit, duke e mohuar shkakun fillestar që ata i solli deri ne Palestinë në të kaluarën, Zotin e profetëve të vërtetë.
Zoti kur një veprim e bën të ndaluar atëhere kjo ndalesë i kalon caqet kohore dhe krahinore dhe nuk është e perkufizuar vetëm tek një hapësirë e caktuar . Tregohet se me zbritjen e ajetit :”Pastaj, ju jeni ata që mbytni njëri-tjetrin, i dëboni disa prej jush nga vendi i tyre duke bashkëpunuar kundër tyre si është mëkat e padrejtë, e nëse ata bien të ju në robëri, ju jepni kompensim për (t’i liruar) ata, e dëbimi i tyre nga vendi është i ndaluar për ju. A e besoni një pjesë të librit, e tjetrën e mohoni,...” Bekare, është pasur pikerisht për qellim hebrejtë të cilet para se të vinte Islami i gjeti në një situatë të çuditeshme shoqerore midis tyre .Kjo pasi vrasjen e rroberve të luftës dhe nxjerjen prej shtëpive të njëri tjetrit , Zoti e kishte bërë të ndaluar që në Teurat po ashtu e riforcoi këtë dispozitë edhe në Kuran, pasi ndodhte shpesh që fiset arabe të binin në luftë me njera tjetrën ndersa fiset hebreje beheshin pale me idhujtarët kundër njëri tjetrit, psh benu Kurejdhat (fis hebre) u bënë aleat me Evsët ndërsa benu Nadirët (fis hebre) me Hazrexhin dhe kur gjate luftrave ndodhte që hebrejtë të kapeshin rrob, atëherë hebrejtë aleatë me idhujtarët i vrisnin rrobërit hebre dhe i nxirrnin prej shtëpive vëllezërit e tyre në fe ndërsa kur pyeteshin se përse e benin nje veprim të tille thonin : “ ...nuk duam që të turpërohen aleatet tanë “ (Kjo transmetohet në tefsiret e njohura)
Miku/mikja trashgimia materialiste që hebrejte me mendje akoma të getoizuar, i lanë njerëzimit e shoqerioi ate (njerëzimin) për shekuj me radhë saqë personazhet historike si Abdullah ibn Sebe, Majmondesi etj ishin arkitektë të çregullimit mendor dhe besimor të vendeve Islame dhe jo vetëm... Po ashtu dashuria e pamasë e tyre për këtë bote e tregon mjaft mire kete aspekt. Kujtojmë që edhe sot e kesaj dite bankat dhe institucionet financiare të fajdes jane pjellë e mendjes së tyre materialiste, të pa Zot .
Periudha metropolitane, është periudha e zhvillimit të qytetit. Pas zgjerimit të tij dhe të progresit teknologjik, formohen qendra tregtare botërore, kompani internacionale e organizata ndërkombëtare. Mënyra e pamëshirshme sesi ata i imponohen një shoqerie (nese ia lë këtë mundesi) të bën të kuptosh se përse shumë prej rregjimeve ekstremiste , çuditerisht përveç komunizmit, i përndoqen ata, i vranë dhe i mbyllen në punë apo jete të getoje. E gjithë kjo pasi historikisht që prej kohës së profetëve të tyre mendja e tyre prodhoi këtë mekanizëm të madh ateist siç është fajdeja e cila i rrobëroi popujt dhe po ashtu në kohën moderne e shkatëroi ekonominë dhe besimin e njerëzve (mjafton të kujtosh krizat e mëdha të bursave në dekadat e fundit të cilat kanë ardhur më së tepërmi për fajin e fajdes,kamatës).
E si mundet të jete ndryshe kur parimin e vetëm botërisht të njohur që në antikitet “ambasadori nuk vritet” ata vazhdimisht e shkelën dhe sa e rënde është kur këtë ambasador e ka derguar vetë Zoti (pra pasi ata i vranë profetët).
“Problemi hebre” ka qene teorikisht por ca kohë edhe praktikisht temë e vështirë dhe bezdisëse e mendimit Evropian. Në të shkuaren hebrejtë janë vendosur nëpër geto duke iu mohuar e drejta për të sjellë kontribut pasi sipas mendimit të krishterë ata ishin vrasesit e Krishtit. Vetëm pas revolucionit francez nëpërmjet parimeve të tij të njohura, barazi, liri, vllazëri ata u nxorrën ideologjikisht prej getove duke u perpjekur të kishin nje përqasje normale rreth tyre si njerëz, përqasje të cilën nuk e kishin pasur deri atë kohë.
Realisht nacionalizmi hebre ka qenë prezent që nga kohët e vjetra, ai ka të bëjë me mitologjinë që i trajton Izraelitet si popull i zgjedhur për të cilët është rezervuar toka e premtuar. Faktikisht them mitologji pasi jeta e hebrejve nën dhunën romake pastaj të krishterë deri në shekullin e fundit tregon se një popull nuk mundet të frymëzohet, të zhvillohet dot më me alibinë e të qenurit popull i zgjedhur pasi të qenit popull i tillë do të thotë që të jesh faktor inspirues dhe stabilizues për të gjithë e jo vetëm për disa, teksa jeta e getoizuar tregon të qenët larg prej kësaj përzgjedhjeje. Si mundet të jesh popull i zgjedhur nga Zoti dhe njekohesisht perbuzes i të mirave dhe dhuratave të Tij (shpetimi i tyre prej Faraonit). Dhe më e keqja të behesh stimul arkaik për ateizmin (dorëzimi i krishtit ne duart e idhujtareve, të pa Zot) nëpermjet filozofive çoroditëse të mendjes të cilat janë pjesë e mentalitetit të vjeter të adhurimit të viçit vetëm e vetëm sepse mendja e tyre nuk e kuptonte dot mrekullinë përtej materies edhe nëse para tyre shihnin që deti bëhej urë kaluese (shpëtues) per ta......