"Kataklizma" e madhe nuk është vetëm një skenar i religjoneve, por i parashikuar edhe nga shkenca!
Shkencëtarët parashikojnë se një yll që kalon afër nesh mund të bëjë që sistemi ynë diellor të shembet Simulimet zbulojnë 26 skenare ku planetët përplasen ose vërtiten tej nga sistemi diellor.
Koncepte kryesore;
-Një yll që kalon mund të prishë orbitën e Neptunit me vetëm 0.1%, duke destabilizuar sistemin diellor.
-Edhe një shtytje e lehtë gravitacionale mund të shkaktojë përplasje planetare ose të nxjerrë planete në hapësirë.
-Simulimet tregojnë se 26 nga 3000 skenarë rezultojnë në përplasje ose nxjerrje planetare.
-Të tilla "fluturime yjore" janë të zakonshme në univers, por zvogëlohen ndërsa grumbullimet e yjeve shpërndahen.
-Zgjerimi përfundimtar i Diellit pas pesë miliardë vitesh shton një aspekt tjetër të paqëndrueshmërisë afatgjatë të sistemit diellor.
Shkencëtarët kanë simuluar skenarë ku një yll pranë nesh, duke kaluar mjaftueshëm afër për të shtyrë orbitën e Neptunit me vetëm 0.1%, mund ta çojë sistemin diellor në kaos. Një ngjarje e tillë, e njohur si një "fluturim yjor", nuk është e pazakontë në univers dhe mund të ketë pasoja dramatike për orbitat planetare.
Nëse një yll kalimtar e zhvendos pak pozicionin e Neptunit, ai mund të afrojë rreshtimin më të afërt të Mërkurit dhe Jupiterit me Diellin, i njohur si perihelion i tyre. Kjo shtrirje mund të destabilizojë orbitën e Mërkurit, duke çuar në dy mundësi: ose Mërkuri të hidhet jashtë sistemit diellor ose të përplaset me Venusin, Tokën ose Diellin.
Studimi, i botuar në "Monthly Notices of the Royal Astronomical Society", simuloi 3000 skenarë të tillë. Në 26 raste, skenaret e mundshëm çuan në përplasjen e planetëve me njëri-tjetrin ose në daljen e plotë të Uranit, Neptunit ose Merkurit nga sistemi diellor.
Roli i Flybysit yjor
Fluturimet yjore janë më të zakonshme gjatë fazave të hershme të zhvillimit të një sistemi planetar, zakonisht brenda 100 milionë viteve të para kur sistemi qëndron në një grumbull yjor të dendur. Ndërsa grupi shpërndahet, frekuenca e këtyre takimeve të afërta zvogëlohet, duke zvogëluar ndikimin e tyre në stabilitetin planetar.
Garett Brown, një student i diplomuar në Departamentin e Shkencave Fizike dhe Mjedisore të Universitetit të Torontos, shpjegoi se ndërsa fluturimet yjore luajnë një rol vendimtar në evolucionin e hershëm të sistemeve planetare, ato janë më pak të rëndësishme me kalimin e kohës. Për sistemin tonë diellor, i cili u formua miliarda vjet më parë, probabiliteti i një fluturimi katastrofik yjor është relativisht i ulët sot.
Paqëndrueshmëria afatgjatë e sistemit diellor
Pavarësisht rrezikut minimal afatshkurtër, sistemi diellor përballet me paqëndrueshmëri afatgjatë. Gjatë pesë miliardë viteve të ardhshme, Dielli do të zgjerohet dhe përfundimisht do të përfshijë planetet e brendshëm, duke ndryshuar më tej dinamikën e sistemit diellor. Studiuesit theksojnë se ndërsa këta skenarë janë shkencërisht magjepsës, ata nuk paraqesin asnjë kërcënim të menjëhershëm për njerëzimin. Ky studim nxjerr në pah se si edhe ndryshimet e vogla gravitacionale mund të çojnë në rezultate dramatike gjatë periudhave kohore kozmike. Ndërsa kërkimi mbi sistemet planetare evoluon, të kuptuarit e ndikimit të fluturimeve yjore ofron njohuri mbi formimin dhe fatin eventual të planetëve në univers./ Përkthyer me pak ndryshime nga digitimed.com