"E drejta" e I*zraelit për përdhunim buron që prej themelimit të tij si shtet/Si përdhunimi po gllabëron ushtaret femra!
Problemi i përdhunimit i I*zraelit është i rrënjosur në themelin e shtetit. Që nga viti 1947, përdhunimi i burrave dhe grave palestineze ka qenë një tipar konstant i ekzistencës së shtetit. Dhe më pas, ngadalë dhe në mënyrë të qëndrueshme, krimi që viktimizoi popullin palestinez filloi të depërtonte në shoqërinë i*zraelite – pasi u shndërrua në një kulturë ku gratë i*zraelite bëheshin të pasigurta mes grabitqarëve seksualë të lejuar të bredhin lirisht në rrugë.
Degjenerimi social u përshkallëzua në disa faza.
Faza e parë përfshin krijimin e I*zraelit në vitin 1947. Në krijimin e shtetit hebre, përdhunimi ishte një nga mjetet e përdorura për zhvendosjen e dhjetëra mijëra palestinezëve. Historiani i*zraelit Benny Morris ka përpiluar rrjedhën e bandave të armatosura z*ioniste që po turreshin me tërbim që nga viti 1948 e tutje, duke vrarë palestinezët në masë, duke përdhunuar dhe gjymtuar gratë e tyre.
Morris ka qenë një skifter lufte, duke justifikuar metodat e dhunshme të mbretit sionist David Ben Gurion, i cili konsiderohet si babai themelues i Izraelit, por ai gjithashtu identifikon aktet e masakrës që forcat sioniste kanë kryer gjatë gjithë historisë së Izraelit.
Në një nga intervistat e tij, ai thotë se midis prillit dhe majit 1948, një grup terrorist sionist i quajtur Haganah, i cili vepronte nën urdhrat e Ben Gurion, u përfshi në vrasje masive dhe përdhunime në disa lagje palestineze. Dëshmitë historike të mbledhura nga Morris gjatë viteve sugjeruan që shumica e viktimave të përdhunimit ishin vrarë.
Në një përfundim rrëqethës, ai shkruan: “Oficerët e ndryshëm që morën pjesë në operacion e kuptuan se urdhri i dëbimit që morën i lejonte të bënin këto vepra për të nxitur popullsinë të dilte në rrugë. Fakti është se askush nuk u dënua për këto vrasje. Ben-Gurion e mbylli çështjen.”
Grupet terroriste si Haganah, Irgun, Stern Gan u shndërruan në një ushtri të rregullt izraelite në vitin 1948, struktura ushtarake e vendit trashëgoi përdhunimin dhe gjymtimin e femrave si mjete në arsenalin e tyre. Dhe gjeneratat e ardhshme të ushtrisë izraelite i përvetësuan sjellje të tilla sadiste, siç janë edhe abuzimet ligjore ose shoqërore, por të cilat kanë qenë më të vogla.
Viktimat e përdhunimit ushtarak
Faza e dytë e këtij degjenerimi përfshin shkeljet seksuale që ndodhin brenda vetë institucionit ushtarak, ku viktimat janë ushtarët femra izraelite.
Në vitin 2001, ish-ministri izraelit i Mbrojtjes, Yitzhak Mordechai, u dënua për sulm seksual ndaj dy grave -- njëra kishte shërbyer si ushtare nën Mordechai në vitin 1992, kur ai drejtonte komandën veriore të Izraelit. Një grua tjetër raportoi se në vitin 1996, ndërsa shërbente si ministre e mbrojtjes, Mordechai e sulmoi atë kur ajo vizitoi shtëpinë e tij pasi ai i ofroi ndihmë për t'i gjetur një punë.
Në vitin 2010, ish-presidenti izraelit Moshe Katsav u burgos për përdhunimin e një vartëse femër kur ai ishte ministër i kabinetit në vitet 1990. Gjykata gjithashtu e shpalli atë fajtor për sulm seksual ndaj dy grave ndërsa shërbente si president i vendit.
Raste të tilla të dhunës dhe sulmeve seksuale janë të përhapura, por shpesh nuk dëgjohet për to.
Në tetor 2019, oficeri i lartë Shai Elbaz dha dorëheqjen si kreu i operacioneve për marinën izraelite pasi disa oficere femra, të cilat ishin vartëse të tij, dëshmuan për Channel 12 të Izraelit se një dekadë më parë Elbaz kishte abuzuar me autoritetin e tij për t'i detyruar ato në marrëdhënie të paligjshme seksuale.
Në vitin 2016, një tjetër oficer ushtarak izraelit Ofek Buchris, i cili u projektua si një model dhe kreu i ardhshëm i ushtrisë izraelite, u përball me padi për sodomizim dhe sulm seksual të dy vartëseve femra midis 2010 dhe 2012.
Një raport inkriminues i publikuar nga Kontrollori në vitin 2022 vërtetoi se të paktën një në çdo katër oficere femra në Shërbimin e Burgjeve izraelite dhe njësitë policore ishte ngacmuar seksualisht të paktën një herë.
Ushtria izraelite lëshoi të dhëna shqetësuese në vitin 2020, duke zbuluar se shkalla e aktakuzave për sulme seksuale brenda institucionit ushtarak ishte vetëm 2.01 për qind. Të dhënat e mbledhura gjatë vitit 2019 sugjeruan se gjykatat ushtarake kishin marrë 1542 ankesa për sulme seksuale, duke përfshirë përdhunime dhe sodomizëm. Nga këto, vetëm 31 raste u konsideruan mjaft serioze për hetim, ndërsa pjesa tjetër u tejkalua.
Një mentalitet i tillë miqësor ndaj përdhunimit është reflektuar në të kaluarën jo shumë të largët, me ushtrinë izraelite që emëroi kolonelin Eyal Karim si kryerabin të ri në vitin 2016. Rabini Karim dikur shkoi aq larg sa të falte përdhunimin në kohë lufte, për aq kohë sa viktimat ishin gra jo-hebreje.
Apologjetët e përdhunimit
Normalizimi i dhunës seksuale mbi bazën e identitetit fetar është i vazhdueshëm në pjesën më të madhe të shoqërisë hebraike. Manifestimi i tij i shëmtuar doli përsëri në dritë në fund të korrikut, kur një numër i ushtarëve izraelitë përdhunuan një të burgosur palestinez në burgun Sde Teiman.
Sulmi ishte aq brutal sa viktima, me prejardhje nga Gaza, u shtrua në spital me një rektum të çarë, brinjë të thyera dhe zorrë të këputur. Të dhënat spitalore vërtetuan se lëndimet ishin shkaktuar nga objekte të huaja të futura në rektum.
Incidenti shkaktoi një protestë globale, teksa financuesi kryesor i luftës së Izraelit, SHBA-të, e quajtën atë "të tmerrshme". Nën presion, policia ushtarake izraelite u përpoq të arrestonte autorët, megjithëse ushtarët në detyrë në ambientet e burgut fillimisht rezistuan. Menjëherë pas kësaj, një turmë e ekstremit të djathtë, e mbështetur nga ligjvënës të shquar nga koalicioni qeverisës i Izraelit, hyri në burg për të mbrojtur nëntë rezervistët që ishin përfshirë në aktin e tmerrshëm të përdhunimit në grup.
Disa ditë më vonë, një nga rezervistët e përfshirë në përdhunimin në grup u shfaq në një kanal televiziv izraelit, duke mbrojtur veten dhe shokët e tij përdhunues. Në emisionet televizive të vendit filloi të diskutohej ideja nëse ushtarët që përdhunojnë palestinezët duhet të ndiqen penalisht apo jo. Menjëherë pas kësaj, një studim i universitetit të Tel Avivit zbuloi se pikëpamje të tilla të çoroditura nuk kufizoheshin vetëm në disa institucione të përzgjedhura, por shumica e izraelitëve besonin se ushtarët izraelitë nuk duhet të ndiqen penalisht për përdhunimin e palestinezëve.
Mohimi dhe mashtrimi
Mohimi dhe mashtrimi kanë qenë një tipar i përhershëm i ndërgjegjes izraelite kur bëhet fjalë për trajtimin e çështjes së përdhunimit.
Në vitin 2021, kur OJQ-ja Mbrojtja për Fëmijët - Palestinë (DCI-P) ekspozoi fakte rreth një hetuesi izraelit i cili kishte sulmuar fizikisht dhe seksualisht një djalë 15-vjeçar palestinez në paraburgim izraelit, zyra e DCI-P u bastis nga autoritetet izraelite. OJQ-së iu hoqën pajisjet dhe u etiketuan si "organizatë terroriste".
Ndjenja e të drejtës për të sulmuar njerëzit johebrenj e ka shtyrë ushtrinë izraelite të kryejë akte perversioni seksual por pa shfaqur ndonjë pendes në shumë raste. Për shembull, në vitin 2002, kur forcat izraelite pushtuan stacionet televizive palestineze, ata transmetuan pornografi në kanalet lokale. Edhe pse kanë kaluar dy dekada, kjo shthurje morale i është përcjellë gjeneratës së ardhshme të ushtarëve, të cilët filmuan me krenari veten duke vjedhur të brendshmet e grave palestineze gjatë pushtimit të vazhdueshëm të Gazës dhe madje pozuan lakuriq në rrugë.
Ndërsa përdhunimi ka qenë gjithmonë një armë e zgjedhur për ushtrinë izraelite, ai gjithashtu ka viktimizuar gratë izraelite që bëjnë një jetë normale civile.
Rastet e përdhunimeve janë rritur me mbi 40 për qind midis 2014 dhe 2017 në Izrael, sipas Shoqatës së Qendrës së Krizave të Përdhunimeve. Grupi izraelit i të drejtave HaStickeriot ka regjistruar mesatarisht 260 raste të përdhunimeve të paraqitura çdo ditë në Izrael, ku mbi 60 për qind e viktimave janë të mitur.
Shumë rabinë dhe hebrenj ortodoksë në Izrael janë akuzuar gjithashtu për përdhunim të të miturve izraelitë ndërsa vendi është përshkruar si një vend "i shenjtë" për grabitqarët dhe pedofilët seksualë hebrenj amerikanë, shumë prej të cilëve u është dhënë azil atje pasi ikën nga pasojat ligjore në SHBA.
Duke pasur parasysh dëshmitë në rritje të krimeve seksuale izraelite kundër palestinezëve dhe debatet e fundit rreth ligjshmërisë së veprave të tilla, rruga drejt shlyerjes është e gjatë, pasi përfshin çrrënjosjen e urrejtjes izraelite për palestinezët fakt që është gdhendur thellë në vet origjinën e Izraelit./trtworld