Si u tradhetua Skenderbeu nga mbreterit e Evropes
Mbretërit e krishterë të Europës, posaçërisht Papa me mbretin e Hungarisë, duke menduar se Skënderbeu do të bëhej një mur i hekurt karshi osmanëve, s’u kursyen ta inkurajojnë, duke lidhur aleancë me të, por këto pushtete, që s’guxonin t’i dilnin vetë përballë stuhisë osmane, si e futën Skënderbeun në zjarr, qëndruan, duke bërë sehir për së largu.
Megjithatë, Skënderbeu i mbështetur në atë strategji dhe mënyrë luftimi, që ishte një veçanti e tij, e sidomos duke mbajtur grykat e duke u fshehur nëpër pyje të pafundme, me mësymje të befasishme dhe duke iu shmangur betejave të hapëta arriti t’u qëndrojë ushtrive të komanduara nga vetë sulltan Mehmeti i II.
Këto qëndresa bënë që si ushtria, ashtu dhe atdheu i tij, të dëmtoheshin mjaft. Për më tepër, dëshpërimi i tij qe më i madh, kur pa kundër vehtes dhe të bashkuar me ushtrinë osmane nipin e tij, Hamza Kastriotin.
Aq më i madh qe dëshpërimi, kur i braktis dhe prej më trimit, shok të tij Moisiut të Dibrës, që, krahas ushtrive perandorike, t’i hidhet përsipër. Por, më vonë, që të dy këta i shtiu në dorë.
Sulltan Mehmeti i II, Fahtiu, ka dërguar shumë herë ushtrinë mbi Skënderbeun. Më në fund, Skënderbeu qe shtrënguar të kërkojë paqe, kështu më 1461 u lidh një traktat.
Skënderbeu duke përfituar prej kësaj paqeje, kalon në Itali, ku krahas Feerdinandit, mbret i Napolit dhe i Siçilisë, lufton kundër mësymjeve të Karlit të VII, mbret i Francës.
Si shpërblim ndaj ndihmës dhe ngadhnjimit në këtë luftë, Ferdinandi i jep Skënderbeut titullin e “Duka i Shën Pjetrit”.
Me t’u kthyer nga kjo luftë, në 1463, hidhet përsëri në luftë kundër perandorisë osmane. Kësaj here Sulltan Mehmeti II dërgon një ushtri shumë e madhe. Skënderbeu, duke kuptuar se s’mund t’i bënte ballë dhe, në anën tjetër, duke e parë vehten edhe të sëmurë, niset për në qytetin e Lezhës për të kërkuar ndihmë prej venedikasve. Por, aty ndërron jetë, më 1467 (në 1468).
Sado që, ka qënë varrosur në Lezhë, luftëtarët, që u qe mbushur mendja se eshtrat e tij kishin një tallasum (talisman) që i mbronte dhe i ruante nga goditja e predhave, i patën nxjerrë këto eshtra nga varri dhe pastaj shpërndarë dhe qepur nëpër veshjet e tyre.
Pati lënë një djalë të vogël, i cili, së bashku me disa krerë pati ikur në Venedik, por më tej s’është marrë vesh gjë mbi fatin e tij.
Me vdekjen e Skënderbeut, Kruja bie...... (Sami Frashëri: Kamus-ul-alam (II, f.927-923).”