Vdekja e Fatos Nanos
Nga Floriar Arapi
Për të respektuar dhimbjen e familjes dhe të mbështetësve, mendoj se heshtja në ditët e mortit është më e mirë sesa të flasësh, qoftë kjo edhe për të vërtetën. Gjykimi për figurën e tij nuk është më urgjent; ai i mbetet historisë. Cënimi i pakufizuar i miteve apo ikonave politike vetëm polarizon shoqërinë deri në armiqësi. Liderët shtetërorë, nga veprat e tyre, ndahen në memorien historike: disa si heronj, të tjerët si dështakë, tradhëtarë apo të korruptuar.
Në rastin e Nanos, mendoj se koha e qeverisjes së tij ishte pika më e ulët e qeverisjes së shtetit shqiptar në 113 vjet. Nuk do ta konsideroja si dështak, pasi kurrë nuk ka dëshiruar vërtet të qeverisë. Ai duket se ka pasur vetëm dëshirën për të konsumuar, për të luajtur bixhoz, për t’u argëtuar dhe për t’u tallur me njerëzit.
