Shqiptarë obligimi islam i haxhit nuk është pelegrinazh, por është haxh dhe asgjë tjetër!
"Gratë janë gjithmonë të sëmura, por burrat vdesin të parët"
"Gratë vazhdimisht ankojnë se janë të sëmura: ndonjëherë 'më dhemb shpina', pastaj 'më dhemb koka', e kur nuk ka këso ankesash, atëherë përdorin ate 'më lër rehat, jam në depresion'. Ndërsa burrat heshtin - dhe vdesin të parët. Kjo ndodh pjesërisht për shkak se përplasen me një makinë, rrëzohen të vdekur nga sulmi kardiak, zemra u rreh më shpejt, apo dhe vdesin në qetësi të plotë, Ose së fundi vdiqën shumë edhe nga korona.
Këto pohime tingëllojnë si biseda për "burrat e vërtetë" pas birrës së katërt. Paragjykimet e tilla të këqija seksiste mund të dëgjohen në mbarë botën. Por ky është përafërsisht edhe konstatimi i një studimi të madh shkencor të botuar në revistën prestigjioze mjekësore Lancet Public Health, bazuar në 20 sëmundjet më të zakonshme dhe shkaqet e vdekjeve në të gjitha moshat dhe të gjitha rajonet e botës. Arsyet për këtë janë megjithatë shumë më komplekse nga sa imagjinohen.
Fshehja e përsosur: Amerika Latine streha "perfekte" e hebrejve dhe e nazistëve
Gjatë viteve 1930 dhe 1940, Amerika Latine u bë një vend i përsosur për të mërguarit nga Evropa për të gjetur strehim, jo vetëm hebrenjtë që ikën nga persekutimi gjatë luftës, por edhe për nazistët që i shpëtonin ndjekjes penale si kriminelë lufte. Në vitin 1933, pas ardhjes së nazistëve në pushtet, 10% e popullsisë hebreje gjermane (53,000 persona), si dhe 10,000 gjermanë që nuk ishin hebrenj, u larguan nga vendi, duke krijuar valën e parë të emigrantëve. Fuqizimi i regjimit nazist detyroi më shumë njerëz të mendonin të iknin në kontinente të tjera. Deri në tetor 1941, vlerësohet se gjysmë milioni hebrenj kishin arritur të largoheshin nga territori i pushtuar nga nazistët. Në kërkim të zgjidhjeve për t'i shpëtuar Evropës naziste, mijëra njerëz emigruan përfundimisht në Amerikën e Jugut me viza turistike. Tradicionalisht, Amerikat shiheshin si vende të prosperitetit ekonomik dhe imigrimit tradicional.
“Kur mësuesi në Tepelenë, më ndaloi dhe më pyeti; nëse unë e doja babën tim, e i thashë po, ai mori vizoren dhe më goditi…”/ Dëshmia e rrallë e ish-të internuarit, Simon Mirakaj
Këto kujtime i kam hedhur në letër pas një periudhe të gjatë hezitimi. Kjo mbase, sepse subjektet i kisha gjithnjë të freskëta në mendje, që më ndiqnin pa mëshirë gjatë viteve pas rënies së komunizmit. Por vjen një moment – kur koha bën të vetën – dhe pamjet e tmerrit dhe të pësimeve, erdhën duke m’u zbehur – thuajse pësimet kaluan në harresë. Atëherë vendosa t’i ripërsëris ngjarjet më mbresëlënëse – fillimisht në mendje – derisa morën trajtën e këtyre rrëfimeve. Sado të zbehta që mund të duken këto rrëfime – krijojnë idenë e realitetit të ashpër dhe mjeran të kampeve.
Politika e Zogut për kombëtarizimin e fesë, Shqipëria etnike dhe regjimi komunist
